Veilig terug gekomen in Turrialba

Hallo lieve mensen,

Bij deze even kort een stukje over mijn reis in Guatemala:

Ten eerste hebben we een super mooie reis gehad, mooie natuur, lieve mensen en een heel kleurrijk land met een mooi stukje cultuur!

Onder andere de volgende dingen gedaan: Door Guatemala City gelopen, met onze baggage, levensgevaarlijk, vulkaan beklommen en als domper geen lava, lago (meer) Atitlan (prachtig helder blauw water en omgeven door bergen), watervallen bezocht en in waterpoelen gelegen, onder warmwater waterval gezwommen in een koude rivier, in de chickenbus gereist, veel gepraat met de lokale bevolking, veel geshopt op markten en monton (heleboel) souveniers gekocht, zonsondergang gezien, gegeten op een vlotrestaurant in een meer, naar Tikal (het grootste gebied van Maya tempels) bekeken (heel indrukwekkend!), ontbeten met platanos (soort chips), door een blubsloot gelopen met onze baggage, omdat een stuk berg naar beneden was gezakt en de weg daardoor niet meet bestond (was bedenkt met berg), gelift, avond gegeten voor $1,25, vooral veel lokaal gegeten, ik een hotel geslapen, zonder dekens (moest je voor bijbetalen (handdoek en sjaal doen het ook prima als beddengoed en vest als kussen), gezwommen in een zee (waar de dag ervoor iemand was verdronken (een golf had hem tegen het zand geslagen en toen brak hij waarschijnlijk zijn nek), zeeschilpadden eieren zien leggen, van een waterval afgesprongen en een nacht overnacht op het vliegveld met een zak chips, fles cola en koekjes en cakejes en met één uurtje slaap vanaf vrijdag 9 uur ´s ochtends tot zaterdagnacht 1.30 uur doorgegaan (zo´n 40 uur).

Veel beleefd in 25 dagen Guatemala en ik kan het iedereen aanraden, want het is echt een prachtig land en op het moment een stuk minder toeristisch als Costa Rica en ook een stuk goedkoper!

Morgen middag vlieg ik weer richting Nederland en hoop daar donderdagochtend om 8.35 uur te landen en het mooie Nederland weer te beleven!

Heel veel liefs voor de laatste keer vanuit Costa Rica, Turrialba!

Dikke kus,

Diederique

Even kort stukje over de afronding van het werk!

Hey hallo allemaal,

Ik zweet me op het moment peentjes (als dat al kan) in het internetcafé, want het is vandaag bloedje warm! En zeker op de tweede verdieping, want zoals jullie allemaal bij scheikunde hebben gehad, weet je dat warmte opsteigt (en zo niet bij deze)!

Oke genoeg gelult, to the point: afgelopen donderdag de laatste officiele werkdag gehad. Deze bestond uit een afscheids circusshow op de escuela especial. Het was hard werken in verhouding met de vorige show, maar het leverde een mooie show op en een leuk spectakel!

Voor het afsluitende woordje had ik deze keer even een mooie, correcte Spaanse zin uit mijn hoofd geleerd, deze ging als volgt: Estamos muy contentas del trabajo que realizamos con ustedes! Oftewel: We zijn erg tevreden wat betreft het werk dat we met jullie hebben kunnen realiseren! Dit had ik van tevoren even aangekondigt, zodat iedereen even goed zou opletten, ik zei dat ik de volgende zin had geoefend, haha! Dat leverde al de nodige hilariteit op, uiteraard.

Toen de kinderen afscheid kwamen nemen van ons, was het wel even slikken, emotioneel moment, maar zeker de moeite waard! Voldaan en vermoeid vertrokken naar huis, waar de lunch ons uiteraard prima smaakte. Daarna naar PAIPAD gegaan om de laatste twee lijnen op het veldje te schilderen, zodat we dit ook konden afronden. Mooie was dat Linda de verf was vergeten en ik thuis al mijn slippers niet kon vinden, dus ik was er ff klaar mee, had geen zin om de volgende dag terug te komen, LInda gelukkig ook niet. Dus die ging weer op de fiets naar huis om de spullen op te halen. De eerste druppels regen vielen bij het laatste stukje lijn, maar gelukkig zette de regen niet door en hebben we het veldje af kunnen ronden. Want na al die dagen verven waren wij er wel klaar mee. Maar het resultaat mag er zijn al zeg ik het zelf. (zie foto´s, alleen de basket worden nog verder vernieuwd maar dat regeld Oscar verder)

Vrijdag had Linda haar eindreferaat via Skype en ik mocht er bij zijn, erg grappig en leuk om te zien. En daardoor was ik ook de eerste die haar kon feliciteren met haar DIPLOMA Lerares LIchamelijke Opvoeding/ Bewegingsonderwijs!!!

Daarna nog even de groepsfoto van het circus geregeld als kadootje voor de school en vervolgens vooral zaken geregeld voor het reizen.

Mijn koffer is half ingepakt, mijn fiets heb ik gewassen zodat die in de doos kan klaar voor het vliegtuig en het afscheidskado voor de familie is ook klaar, een fotocollage met foto´s van hun en mij en Linda! Morgen hebben we een afscheidsbarbequebij mij thuis emt de familie en Oscar en Bety en aanhang.

En dan gaat de grote reis beginnen!

Jullie zijn weer helemaal bij, ik zou nog even een paar leuke foto´s plaatsen en dan komt het volgende bericht vanuit een andere plaats!

Veel liefs en iedereen alvast een fijne vakantie gewenst!

Diederique

Verf, circus, verf, circus en nog eens verf

Buenas amigos y familia,

Afgelopen week begonnen met het schilderen van de cancha (sportveldje Paipad) en met het voorbereiden en uitvoeren van de circusshow bij Paipad.
Aangezien het cement van de cancha niet recht gelegd is, was het afmeten van het sportveld niet gemakkelijk. En hebben we het op gevoel gedaan met een stuk touw, een haring en twee potten verf. Dus met het blote oog gekeken of de lijn recht liep en dus gevoelsmatig het veldje uitgetekend. Bleek achteraf toen we het nameten dat de twee buitenste lengte lijnen slechts een halve centimeter verschilden!!! Hoe vet!

Aangezien het ‘s middags nogal eens regent en we vooral met tico manieren te maken kregen bij het bestellen van de verf, konden we voor de circusshow, slechts de buitenlijnen, de middenlijn en de ster in de middencirkel verven. Nu vraag je je misschien af wat ik met tico manieren bedoel (moet er natuurlijk bijzeggen dat het niet voor elke tico geldt): we bestelden de verf op vrijdag. De dinsdag erna zou de verf er zijn. Uiteindelijk was de verf er pas de maandag daarna. Ze hadden ons meerdere keren verzekerd dat de verf er de volgende dag toch echt was. Met de bijbestelling van ons later, was het precies hetzelfde liedje. Ik belde donderdags of de verf er was: nee, morgen om 9 uur 's ochtends. Wij kwamen om 4 uur 's middags, sorry hij is de nog niet (moet uit San José komen, ja dat hebben jullie me gisteren ook verteld!). De vrachtwagen komt echt om 5 uur, morgen is hij er. Vandaag ging Oscar de verf halen, moeten ze de verf nog zoeken in het Depot, komen ze hem nabrengen (om 13 uur kwamen ze). Mijn probleem met Tico times is; dat je zegt dat het er zal zijn, maar het is er niet! Als je niet zeker bent of het er is, zeg dat dan en noem gewoon een dag later: Ik blij en hij blij met een tevreden klant. Na ja, stukje cultuur, waar je hier rekening mee moet houden.

Donderdag acts geoefend op Paipad voor de show van gisteren. ´s Ochtends was het voor mij en Linda één groot fiasco, elke leraar zou met een groepje oefenen en dat was allemaal prima, mooi geregeld dachten wij. Missen er vervolgens leraren en deelnemers, dus er viel weinig te oefenen. Denk dat we uiteindelijk hooguit een kwartier konden oefenen en toen gingen de deelnemers weer naar huis. Ik behoorlijk teleurgesteld tijdens de lunch, wat een van de hoogtepunten moest worden, leek echt een fiasco te worden.
Komen we ´s middags terug, zitten alle deelnemers netjes op te tribune en zijn de leraren acts met ze aan het oefenen. Er waren gedeeltelijk andere deelnemers dan ´s ochtends, maar er werd geoefend. En wij werden met een applaus onthaald. Mooi om te zien dat het geheel 180 graden was omgekeerd. Dus na de middag hadden wij er weer alle vertrouwen in dat het vrijdag een succes ging worden!

Vrijdag was iedereen in de circusstemming. Iedereen hielp mee de gordijnen te plaatsen, de cancha te vegen (lagen plassen van de regen die 's nachts gevallen was). Paipad had een muziekinstallatie geregeld met overdekking en al (deze werd vooral gebruikt voor de schaduw). Het was stralend mooi weer (daardoor ook bloedje warm, maar dat maakte allemaal niks uit). Het mooie was dat ik geen enkele act hoefde te begeleiden (de mensen van Paipad deden het werk), zo leren ze hoe je een show kunt maken en ik had vooral een rol op de achtergrond. Francisco (Chico) hadden we gestrikt als directeur van het circus. Hij was er zeer geschikt voor en zette zijn beste beentje voor!

Voorafgaand aan de show gaf Erica de directrice van Paipad een bedank woordje aan mij en Linda en ISOP. Ze struikelde nogal over mij naam bij het uitspreken hiervan, waardoor ze uiteindelijk maar zei: Linda y su compañera (Linda en haar collega). Dit leidde tot nogal wat hilariteit. Vervolgens mochten wij het veldje openen door het lint, gemaakt van de kleuren van de Costa Ricaanse vlag, door te knippen (mijn eerste lintje!!)

Ik deed samen met Linda een diabolo met acrobatiek act (er zou eerst ook een deelneemster meedoen, maar ze was er niet). Dat was een mooi succes. Alleen kreeg Linda halverwege hard een diabolo op haar neus, toen deze verstrikt raakte in het touw. Blijven lachen, ik moest vooral lachen toen ze vervolgens een bloed druppel op haar neus had zitten, ik zag hem al een wandeling maken over haar gezicht (dit viel vervolgens wel mee). Mooie verhalen voor later wanneer mensen Linda vragen hoe ze aan dat litteken op haar neus komt.

Speciaal voor ons hadden de deelnemers nog dansacts geoefend die ook deel uitmaakten van de show. Heel leuk gedaan, zaten zeker talenten bij, ook zat er een traditionele Costa Ricaanse dans bij, waarbij de man met zijn dansen de vrouw probeert te verleiden. Eerst wimpelt ze hem af en moet hij wat harder zijn best doen, maar uiteindelijk geeft ze haar hand en dansen ze samen.

Ook erg leuk dat Melany en mijn Tica moeder kwamen kijken. Priscila bleek ook een uitstekend fotograaf; zie foto's waarvan zij het grootste gedeelte gemaakt heeft. Na het circus hebben we officieel afscheid genomen bij Paipad, ondanks dat we de cancha nog af moeten schilderen. Daar zijn we vandaag ook weer mee verder gegaan, dit viel rond 13 uur echter letterlijk in het water, omdat het weer ging regen. Maar weer een stuk van geschilderd van het voetbalvlak deze keer en de basketbalpalen hebben hun eerste lik verf gekregen.

Bij deze wil ik de sponsors nogmaals bedanken, aangezien met hun geld het mogelijk is geweest de circusspullen en de verf voor de cancha te kopen. Daarnaast ook de zwemmers die het mede mogelijk hebben gemaakt om het sponsorgeld op te halen!!!
Deze dank is ook namens de deelnemers en medewerkers van Paipad en namens de kinderen en leraren op de school.

Wat de vulkaan betreft, ongeveer een week geleden is de aarde/grond aan de andere kant van Turrialba 7 meter naar beneden gezakt. Waardoor een paar mensen hun huis moesten verlaten.
Hoe gevaarlijk het allemaal is, ligt sterk aan wat de vulkaan gaat doen, blijft het bij wat verschuivingen of gaat hij echt uitbarsten. Ook als hij gaat uitbarsten verschilt het nogal in sterkte. Het kan puin (aarde) zijn maar ook lava en ander zwaar vernietigende substantie. Dus het kan erg meevallen of rampzalig worden. Dit is wat ik er van weet, dus het is vooral afwachten.

Tot de volgende weblog!

Veel liefs,

Diederique

Activiteit alom

Dag lieve mensen,

Allereerst even een bericht met de betrekking tot de natuur in Turrialba: De vulkaan is weer een stuk actiever geworden. De rook en gas pluim die de vulkaan uitstoot, is in diameter een stuk of vier keer groter dan 2 weken geleden. Er bestaat zelf de kans dat hij zal gaan uitbarsten, nadat hij 500 jaar heeft geslapen! De voortekenen hiervan zijn dat er nu meer aardbevinkjes zijn, hij meer gassen uitstoot en nu ook as spuugt.
Dus wie weet wat er de komende twee weken waarin ik nog in Turrialba ben gaat gebeuren?!

Afgelopen twee dagen waren de ‘olimpiades especial', dit zijn de sportspelen voor mensen met een verstandelijke gehandicapten.
Zowel deelnemers van Paipad, waar wij mee hebben getraind, als kinderen van Escuela Enseñanza Especial. Dus wij (ik en Linda) waren supporters voor twee partijen, die eigenlijk één groot team waren, omdat ze allebei uit Turrialba komen en elkaar ook goed kennen.

De bus vertrok om 6 uur, dus lang leve het vroege opstaan, euhhm, 5 uur! Gelukkig had het ook zijn voordeel een prachtig uitzicht op de vulkaan en het ontwakende Turrialba (zie foto's).
Leuk was dat ze een oud-deelnemer, zover ik het begreep van de eerste olimpiade especial in Costa Rica hadden uitgenodigd als eregast! Hij droeg ook het voor van de spelen, die vervolgens een gigantische rookwolk teweegbracht in de zaal, jeje (hehe)!

Onze eerste vertegenwoordiger Estefan op de 5000 m haalde meteen het goud binnen, eerst leek zijn enige tegenstander nog wel geducht, maar na een paar rondjes liep hij uit en was het vooral doorblijven lopen en de buit binnen halen, goed begin!

Natuurlijk zijn er met olimpiades especial veel lachwekkende tegenstanders, zoals één van de Paipad deelnemers die net voor de finish net zo hard weer de andere kant op liep! Medewerkers die achter de deelnemers aan liepen om ze te vangen omdat ze ervandoor gingen of omdat ze net zo hard bleven doorlopen na de finish.
Prachtig om de zien hoe veel deelnemers echt genoten van de aandacht die ze kregen en het publiek vaak ook aanmoedigden om te joelen en te juichen.

De tweede dag werden de meeste medailles uitgereikt, omdat de eerste dag vooral werd gekeken naar de tijden, om ze vervolgens in de juiste niveaus in te delen.
De deelnemers waren blij met elke prijs die ze kregen, deelnemen is belangrijker dan winnen, en of ze dus een vaantje van plaats acht kregen of als eerste eindigden maakte vaak niet veel uit.

Dezelfde deelnemer van Paipad waar ik het al eerder over had, begon na de prijsuitreiking (tweede plaats voor haar) vrolijk te dansen, heel mooi om te zien, hard lachen en genietend en toen ze vervolgens weer achteruit liep viel je (woep!) op haar gat! Niet te filmen zo grappig! Ik had de tranen over me wangen lopen. Het vallen vond zij echter niet zo grappig, dus dat lachen veranderde in een huilbui.
Toen ik later tegen haar zei dat ik erg genoten had van haar dansen en het uiteindelijk over het vallen had, moest ze weer huilen en ze riep (¡me cai!) Ik ben gevallen! Troostende armen deden gelukkig veel goeds en daarna was ze weer zo trots als een pauw met haar medaille en vaantje!

Grappig het verschil van de terugweg de eerste dag en de tweede dag. De eerste dag sliep nagenoeg de hele bus en de tweede dag was het een en al euforiestemming dus gezang en gelach en gedans!

Uiteindelijk een zeer geslaagde olimpiades especial, met veel goude madailles (sorry ik heb niet geteld voor de liefhebber) en natuurlijk genoeg overige medailles en faantjes. Nu is het laaste rustige weekend aangeboken, aankomende maandag gaan we beginnen met het schilderen van het sportveldje en dat moeten we in 3-4 middagen afkrijgen! Aangezien vrijdag de eerste circusshow is op Paipad.
Komende zaterdag staat een bezoek aan de indigenas op de planning, lijkt me erg leuk om hun te bezoeken, alleen weet je hier maar nooit of het doorgaat. De week erna alweer het laatste weekend in Turrialba.

Bij deze weer een up-date!

Heel veel liefs,

Diederique

Raften

Hey hallo allemaal,

Donderdag ging ik maar eens even met Linda en Lindsey (een meisje dat ik in de bus naar San José heb ontmoet, die Engels studeerd) een drankje doen in Charlie's ) de plaatselijke uitgaanstent. En we hadden het niet beter kunnen treffen, want we hadden afgesproken om 20 uur en van 20 uur tot 21.30 waren cocktails (keuze uit vier verschillende) voor de dames gratis. Dus dat was een mooi goedkoop avondje uit! En 5 minuten voor half tien kwam de serveerster nog een keer langs of je nog wilde profiteren van de laatste ronde, hoe klantvriendelijk.

Gisteren echter geen geld uitgespaard want toen ben ik met Toos, Teske en Robert (Charlotte kon niet mee want die was ziek) gaan raften in Turrialba! Super vet, wat een kick en in een prachtige omgeving!!! De wilde stukken waren natuurlijk het mooist, want dan werd het spannend! Toos werd regelmatig in de boot gelanceerd en Robert wist mooi op Toos en mij te landen.

We hadden wel de coolste boot, want wij gingen meestal voorop in de stoet van 7 boten! Waardoor je niet wist wat je kon verwachten. Daarnaast hadden we ook de slechtste boot, want op een gegeven moment zat er een best gat in, maar die werd heel professioneel met een kauwgompje gedicht, stukje rubber erover, aansnoer touw eromheen en klaar in Kees. Hij heeft het de rest van de rit gehouden.

Onderweg een stop gehouden voor een kleine hike naar bij een prachtige waterval en vervolgens iets verderop heerlijk geluncht, het mooie was dat de gidsen, dus de mannen in dit geval, het eten bereidde. Wat wil een vrouw nog meer! Ze wisten wel hoe het moest want het was heerlijk.

Onze gids gaf aan dat we het goed deden, bij de moeilijke stukken. We hadden dan ook verder twee sportieve Canadezen in onze boot, dus dat scheelde ook.

Aan het eind wilde onze gids de boot nog even laten kapseizen, ik zag de bui al hangen toen hij onze slippers vroeg. Dit is echter niet gelukt, blijkbaar was onze balans erg goed, ondanks dat we met zijn allen naar een kant gingen in de bocht en de Canadezen hun best deden om hem om te laten slaan! Wel viel het grootste gedeelte erin, maar ik zat nog netjes in de boot.

´s Avonds gegeten bij de Chinees, maar deze red het toch niet bij de Nederlandse Chinees! Maar desalniettemin is het toch altijd heerlijk om een loempia te eten!

Tot zover! Ik ga zo weer even met de ticas voetballen en dan vanavond lekker chillen en dan gaan we morgen weer aan de bak. De presentatie in Guanacaste Santa Cruz is uitgesteld naar aankomend weekend! Ben benieuwd hoe we het ervanaf brengen in het Spaans!

Hasta luego!

Besos,

Diederique

P.s. hoop er binnenkort nog wat foto´s op te kunnen zetten van het raften, maar heb ze nu nog niet!

El Placer del movimiento

Hola amigos y familia,

Van de week was het zo mooi met het circus, een jongen die normaal gesproken stoïcijns voor zich uitstaart, totaal geen uitdrukking: lachte nagenoeg de hele tijd bij het uitoefenen van de circusactiviteiten! Hoe geweldig, daar doe ik het voor!
En van de week hadden we voor het eerst met de kinderen equinoterapia (oftewel paardentherapie). Ook super mooi om te zien hoe sommige kinderen zich helemaal overgeven aan het paard. Een jongentje met Down Syndroom ging vrijwel meteen liggen toen hij op het paard werd gezet. Alsof het een grote teddybeer was. Pracht dier was het ook hoe geduldig hij met de kinderen was en alles toeliet en heel gewillig meeliep (zie foto's).

Daarnaast nog meer goed nieuws een organisatie (weet niet hoe deze heet) wil het cement van het veldje bij Paipad vernieuwen. Zodat wij alleen de lijnen en de kleuren op het veldje hoeven te verven! Daarnaast de afgelopen drie weken veel schoongemaakt op het veldje, op de tribune is veel mos zich gaan nestelen en het veldje lag vol met zand en andere dingen, voor slijtage en andere oorzaken. Gelukkig geeft het vele schoonmaken wel een mooi resultaat en is het verschil duidelijk zichtbaar.

Gisteren ook een erg leuke dag gehad bij de hydrotherapie, nieuwe kinderen die genoten van het water! Het was heerlijk zonnig en de watertemperatuur was erg aangenaam, daardoor dad ik er ook geen probleem mee om ruim 2 uur achterelkaar in het water te blijven. Veel lol gemaakt met de kinderen en daarnaast was een van de meest spastische kinderen die ik ooit gezien heb, heel mooi ontspannen. Zoveel ontspanning in zijn spieren had ik nog niet meegemaakt. Daarnaast had hij de grootste lol met Linda nat maken en ik natuurlijk ook.

Verder gaat het zo zij gangentje, afgelopen weekend naar San Jose geweest en daar samen met Toos de reis globaal uitgestippeld voor juli, dan ga ik samen met haar op pad!

Daarnaast had mijn broer Fabian een werkuitje dat bestond uit een voetbalwedstrijd spelen in het Saprissa stadion (Ajax van hier), dus dat ook nog even bekeken! Naar de bios geweest en daarnaast souveniers gekocht en heerlijk genoten van het weekend!

Vanavond gaan we naar mijn opa en oma hier in Tuiz en dan als we nog energie hebben, nog even de stad in!

Nou hasta luego fijn weekend alvast en tot mails!

Veel liefs,

Diederique

P.s. de titel betekend: het plezier van het bewegen! En nogmaals bedankt voor alle leuke reacties!

Reventazon

Dag lieve mensen,

Na een heel druk dagje voor mijn ouders, aangezien mensen een dag van te voren bedenken dat het handig is dat hun fiets nog een beetje gemaakt moet. Waardoor mijn ouders geen tijd hadden om middag te eten en om 21 uur thuis kwamen, omdat ook nog eens heel veel mensen zich inschreven een dag van te voren. Was het dan zo ver de mountainbiketour Reventazon.
Weer vroeg op want Ricardo en Priscila moesten al rond 7 uur bij het stadion (het vertrekpunt zijn).
Alles gereed wat betreft de fietst; pomp, reserve band en een literfles biddon mee. Uitgerekend de avond ervoor begon mijn achterrem een raar, kloppend, beetje hol geluid te maken. Heb ik weer, dacht ik. Gelukkig heeft mijn vader met zijn fietsenwinkel verstand van fietsen dus die heeft er even naar gekeken. En wat bleek nou, zat het hele rem systeem los, maar goed dat ik ht nog even had laten checken, anders was mijn rem er misschien wel tydens de tour afgelopen.
Aangekomen bij het stadion, op zoek naar Linda, gelukkig hadden we een punt af gesproken, want er waren uiteraard veel mensen. Het was erg leuk om allemaal bekenden te zien, met name medewerkers van de school, die allemaal actief bezig waren het geheel in goede banen te leiden en Oscar had ook zijn hele familie opgetrommeld om te komen helpen.
De start begon uiteraard op tico-time, om 9.50 uur in plaats van 9 uur. Maar daar gingen vervolgens dan een stuk of 3000 man op de fiets van start. Mooi om te zien, vooral tijdens het eerste stuk, rondje Turrialba, was het prachtig om de langer slinger aan fietsers te zien.
Daarna waren het vooral hobbelige, onverharde wegen met veel stenen. Ik had van te voren meer afvalt verwacht. Onderweg prachtig uitzicht over het meer, de bergen, de koffieplantages en al het beboste groen. Onderweg werken we goed verzorgd met veel fruit en water en zelfs bij de coffeetour kregen we een bakje koffie. Onderweg werden we goed aangemoedigd door familie van Oscar en medewerkers en zelf een leerling van de school die eten en drinken uitdeelden of de route aangaven.
Wij hebben geen ongelukken ondervonden, wel viel er een man van de fietst die tegen Linda´s stuur aanreed en vielen 2 mannen vielen vlak achter Linda in de sloot, maar ze stonden allebei weer op, dus het zal wel goed met ze komen. Eén van de twee bekeek als eerste zijn mobieltje, het is maar waar je prioriteiten liggen!
Ik en Linda hebben de 45 km gedaan, daarnaast kon je 25 of 60 km doen. Dit was voor ons een mooie afstand, 5 km voor het eind moest ik even stoppen om mijn rug even te bewegen in een andere positie, maar verder geen problemen ondervonden.
Het was genieten van het uitzicht en van het lekker actief bezig zijn en natuurlijk op zijn tijd lekker te crossen, van de berg af of een stukje rechtdoor.
Het was een zeer geslaagd evenement! Mijn complimenten aan iedereen die heeft meegeholpen!

Nu lekker relaxen en morgen weer aan de bak met het circus!!!

Hasta luego amigos y familia!

Veel liefs,

Diederique

Radio, kapper en circus

Hey hallo allemaal,

Zover ik kon zien hadden we gisteren (5 mei) hetzelfde weer, allebei met regen! Maar vast niet iedereen kan zeggen dat ze op koninginnedag op de radio zijn geweest. We waren 's ochtends door Julio uitgenodigd om mee te gaan naar een radio-uitzending van de lokale omroep Turrialba. Hij ging daar de mountainbike tour Reventazon promoten. Deze tour wordt georganiseerd door de school en de meeste leraren waar wij mee werken, zijn hier nu erg druk mee.
De radiopresentator vond het maar wat interessant dat wij er bij waren en we werden dan ook aangekondigd als de twee knappe Nederlanders. Nadat Julio zijn zegje gedaan had, mocht ik wat vertellen. Ik wist niet precies wat hij wilde horen, hij vroeg iets in de trant van hoe bevalt het hier?! Dus vervolgens heb ik een stuk bij elkaar geluld (jaja, in het Spaans) over Turrialba, het weer, het fietsen, mijn gastgezin (die heb ik ook nog even de groeten gedaan, waar ze erg blij mee waren), het werk op de school, het nut van kennis uitwisseling en over de Reventazon. Linda mocht er haar zegje vervolgens over doen, maar ik had natuurlijk al een beetje veel dingen gezegd, dus zij vulde het nog een beetje aan.
Vervolgens vroeg hij weer aan mij hoe het eten beviel en toen heb ik aangegeven dat het lekker was en dat het verschil was dat wij in Nederland of rijst of aardappels of bonen eten, terwijl ze het hier heel vak allemaal tegelijk eten.
Linda mocht nog even vertellen dat het soms effect heeft op de maag. Bij mij gelukkig nog niet!
Vervolgens konden luisteraars in bellen en toen belde de gastmoeder van Linda, vet grappig.
Ze vertelde een groot verhaal, waardoor de radiopresentator een beetje in tijdnood kwam en er ook niemand anders meer kon bellen. Volgens mij gastouders was de lijn druk bezet, want zij hadden ook proberen te bellen, maar ze kwamen er steeds niet door.
Zeker een leuke ervaring om mee te maken.

De dag ervoor was ik met Linda naar de kapper geweest (nee, niet voor de radio) het was gewoon hard nodig! We waren 10 minuutjes te laat omdat het een beetje uitliep bij Paipad. En vervolgens konden we bijna 1,5 uur wachten. Volgens mij dachten ze ach die buitenlanders weten toch niet hoe het hier gaat, die kunnen wel even wachten. Gewapend met een plaatje van welk kapsel ik wilde, ging ik in de kappers stoel zitten. Het leuke was dat ik al snel het compliment kreeg dat ik goed Spaans sprak, terwijl ik nog niet veel meer dan 10 woorden had gezegd.
Gelukkig kon ze goed knippen (naar mijn idee, zie foto's en oordeel zelf) alhoewel ze wel wat aansturing nodig had om het zo te knippen als op het plaatje.

Afgelopen vrijdag had ik Nederlands gekookt voor mijn gastfamilie (gehaktballen, gebakken aardappelen en salade met tomaat en kaas). Mijn ouders waren helemaal weg van de salade! Ze hadden nog nooit salade gehad met kaas en ze vonden het verrukkelijk. Ze zijn de hele avond ‘gracias' (dankjewel) blijven zeggen.

Gisteren hebben we inkopen gedaan voor het circus, Pablo de fysiotherapeut waarmee we hydrotherapie doen, had mij het adres gegeven van een circuswinkel in José. Deze had hij weer van een vriend, dus het is hier belangrijk om je contacten te hebben.
Ik en Linda hadden allebei een grote winkel verwacht, maar het bleek een heel klein winkeltje te zijn, 2,5 bij 2,5 m, denk ik. Vandaar dat we er eerst straal langsheen waren gelopen. Het leuk van buiten helemaal geen winkel.
Er deed niemand open toen we aanbelden, dus we gingen eerst nog maar een koffietje drinken. Vervolgens was er ook nog een meneer van de telefoonmaatschappij die graag naar binnen wilde, om de stand op te nemen. Even daarmee gepraat en toen kwam één van de werknemers eindelijk. Gelukkig had de winkel eigenlijk alles wat we zochten: vlinderstokken, diabolo's, vlaggen, balletjes, ringen, doekjes, alleen linten hadden ze op dit moment niet. Voor het show effect ook rode clowns neuzen gekocht. (Voor spullen en winkel zie foto's.)
De vlinderstokken hebben we niet bij het zaakje gekocht, want die waren op het souvenirmarktje de helft van de prijs.

Gelukkig met de nieuwe aankopen en dus ook bepakt en bezakt, naar de kliniek gegaan waar Linda haar soort van beugel, die haar standen stabiliseerden mocht laten verwijderen. Ook hier mochten we weer ruim 50 minuten wachten, maar gelukkig waren er wat tijdschriften en de circusspullen waarmee we ons vermaakten. Terwijl we in de wachtkamer zaten, begon het te hozen buiten, het regenseizoen is jammer genoeg begonnen, ben ik bang! Linda heeft de spatborden voor de fiets al aangeschaft, aangezien haar Koninginnedag shirtje helemaal vies was geworden op koninginnedag.

Bety de fysiotherapeute van Paipad heeft de circusspullen al gezien en ze was er helemaal weg van, evenals haar drie jarige dochter Nataly.

Ik heb er super veel zin in om morgen met de deelnemers van Paipad aan de slag te gaan met het circus. Whoehoe!!!

Hasta luego mi familia y amigos!!

Besos,

Diederique