Dag lieve mensen,

Allereerst even een bericht met de betrekking tot de natuur in Turrialba: De vulkaan is weer een stuk actiever geworden. De rook en gas pluim die de vulkaan uitstoot, is in diameter een stuk of vier keer groter dan 2 weken geleden. Er bestaat zelf de kans dat hij zal gaan uitbarsten, nadat hij 500 jaar heeft geslapen! De voortekenen hiervan zijn dat er nu meer aardbevinkjes zijn, hij meer gassen uitstoot en nu ook as spuugt.
Dus wie weet wat er de komende twee weken waarin ik nog in Turrialba ben gaat gebeuren?!

Afgelopen twee dagen waren de ‘olimpiades especial', dit zijn de sportspelen voor mensen met een verstandelijke gehandicapten.
Zowel deelnemers van Paipad, waar wij mee hebben getraind, als kinderen van Escuela Enseñanza Especial. Dus wij (ik en Linda) waren supporters voor twee partijen, die eigenlijk één groot team waren, omdat ze allebei uit Turrialba komen en elkaar ook goed kennen.

De bus vertrok om 6 uur, dus lang leve het vroege opstaan, euhhm, 5 uur! Gelukkig had het ook zijn voordeel een prachtig uitzicht op de vulkaan en het ontwakende Turrialba (zie foto's).
Leuk was dat ze een oud-deelnemer, zover ik het begreep van de eerste olimpiade especial in Costa Rica hadden uitgenodigd als eregast! Hij droeg ook het voor van de spelen, die vervolgens een gigantische rookwolk teweegbracht in de zaal, jeje (hehe)!

Onze eerste vertegenwoordiger Estefan op de 5000 m haalde meteen het goud binnen, eerst leek zijn enige tegenstander nog wel geducht, maar na een paar rondjes liep hij uit en was het vooral doorblijven lopen en de buit binnen halen, goed begin!

Natuurlijk zijn er met olimpiades especial veel lachwekkende tegenstanders, zoals één van de Paipad deelnemers die net voor de finish net zo hard weer de andere kant op liep! Medewerkers die achter de deelnemers aan liepen om ze te vangen omdat ze ervandoor gingen of omdat ze net zo hard bleven doorlopen na de finish.
Prachtig om de zien hoe veel deelnemers echt genoten van de aandacht die ze kregen en het publiek vaak ook aanmoedigden om te joelen en te juichen.

De tweede dag werden de meeste medailles uitgereikt, omdat de eerste dag vooral werd gekeken naar de tijden, om ze vervolgens in de juiste niveaus in te delen.
De deelnemers waren blij met elke prijs die ze kregen, deelnemen is belangrijker dan winnen, en of ze dus een vaantje van plaats acht kregen of als eerste eindigden maakte vaak niet veel uit.

Dezelfde deelnemer van Paipad waar ik het al eerder over had, begon na de prijsuitreiking (tweede plaats voor haar) vrolijk te dansen, heel mooi om te zien, hard lachen en genietend en toen ze vervolgens weer achteruit liep viel je (woep!) op haar gat! Niet te filmen zo grappig! Ik had de tranen over me wangen lopen. Het vallen vond zij echter niet zo grappig, dus dat lachen veranderde in een huilbui.
Toen ik later tegen haar zei dat ik erg genoten had van haar dansen en het uiteindelijk over het vallen had, moest ze weer huilen en ze riep (¡me cai!) Ik ben gevallen! Troostende armen deden gelukkig veel goeds en daarna was ze weer zo trots als een pauw met haar medaille en vaantje!

Grappig het verschil van de terugweg de eerste dag en de tweede dag. De eerste dag sliep nagenoeg de hele bus en de tweede dag was het een en al euforiestemming dus gezang en gelach en gedans!

Uiteindelijk een zeer geslaagde olimpiades especial, met veel goude madailles (sorry ik heb niet geteld voor de liefhebber) en natuurlijk genoeg overige medailles en faantjes. Nu is het laaste rustige weekend aangeboken, aankomende maandag gaan we beginnen met het schilderen van het sportveldje en dat moeten we in 3-4 middagen afkrijgen! Aangezien vrijdag de eerste circusshow is op Paipad.
Komende zaterdag staat een bezoek aan de indigenas op de planning, lijkt me erg leuk om hun te bezoeken, alleen weet je hier maar nooit of het doorgaat. De week erna alweer het laatste weekend in Turrialba.

Bij deze weer een up-date!

Heel veel liefs,

Diederique