Hola amigos y familia,

Deze keer zou ik het proberen kort te houden, zodat ook de mensen die het mega druk hebben mee kunnen genieten.

Nadat ik donderdag gewerkt had me een jongetje met cerebrale parese, die alleen maar ophield met huilen wanneer ik kerstliedjes neuriede, gingen we op weg richting Nicaragua (San Juan del Sur). Met een tussenstop bij mijn geliefde familie in San José. Daar de ouders en het broertje van Toos uit Nederland ontmoet, erg leuk!

Vrijdag met een bustocht van ongeveer 7 uur aangekomen in San Juan. Nadat we eerste mijn briefje van $20 moesten wisselen bij de grens, omdat er een klein scheurtje in zat, en die wilden ze niet hebben. Ook nog een euro betaald voor de gemeente. Met nog 4 euro te gaan, konden we het vanaf de grens precies halen tot San Juan.

Daar ingecheckt bij het hotel Estrella waar we met Els (mijn tante uit Nederland) en met Bastiaan (mijn neefje) hadden afgesproken de volgende dag. Lekker gegeten aan het strand, San Juan del Sur is een grote baai. 's Avonds wezen stappen met onder andere Chris uit Engeland een mooie jongen die we in Panama ook al waren tegen gekomen en die heel toevallig nu weer in hetzelfde hotel zat. Erg genoten en de rum uit Nicaragua (Flor de Caña) is zeker aan te raden, erg lekker!

De volgende dag een tochtje gemaakt naar Jezus boven op de berg (zie foto's). Vanaf daar hadden we ook een goed uitzicht over de stad en de zee.
Toen we terug waren kwamen niet veel later Els en Bas en aanhang: Joke (zus van Els), Maartje (dochter Joke), Franklin (vriendje van Maartje), Saar en Wendy (vriendinnen van Maartje). Erg leuk en bijzonder om familie te ontmoeten hier in Centraal America! Het halve team was jammer genoeg ziek, van uitputting. De dag daarvoor hadden ze 9 uur geklommen, 5 uur de vulkaan op en 4 uur afdaling. Compleet uitgeput waren ze beneden gekomen. Els en Joke waren verstandig eerder afgehaakt.
Zij hebben ingecheckt bij hotel Wilfrido en daarna met zijn allen naar het strand gegaan. Erg koud water, voor het eerst. Daarna met zijn allen gegeten.
Daarna was het voor het grootste gedeelte bedtijd, en twee lagen er al ziek in bed. Nog een drankje gedaan in een reagee barretje en daarna ging men naar bed en gingen ik en Linda verder in de feesttent van de avond ervoor. Jammer genoeg waren Chris en aanhang al verder gereisd. Ze werden deze avond een beetje vervangen door de 3 Brad's uit Canada.

De volgende ochtend na een hotelruil, ik en Linda in Wilfrido (want de service was echt buitengewoon slecht). We werden het hotel echt uitgekeken en daar kwam nog bij dat we de tweede dag eigenlijk een armbandje van het hotel mesten dragen, omdat ze dan konden zien wie er in het hotel zaten en wie niet, zodat er geen vreemde binnen kwamen. Daar deden wij natuurlijk niet aan mee, armbandje in de zak. Ook vooral omdat het totaal geen nut heeft, omdat er 's avonds nul komma nul controle is, omdat er simpel weg geen controle is. Hoe nutteloos, de dag erna werden de bandjes overigens niet meer uitgedeeld, wat een inzicht!
Els, Joke en Bas verkozen dit hotel desalniettemin omdat het er koeler was. Die nacht sliepen ze in niet schoongemaakte bedden en ze hadden ook geen lakens gekregen, dus het was zeker koeler (de service was te lui om de trap op te lopen en ook maar lakens te brengen)!

Met zijn allen in een truck vertrokken naar het surfstrand Madera! Daar genoten van de zon de zee en de golven. Eindelijk staand gesurft, ik had het grootste bord gehuurd dat ik kon vinden, haha! Na het heerlijke strand terug naar het stadje en daar gingen Franklin, Maartje, Wendy en Saar ervandoor naar Granada, waar Maartje vrijwilligerswerk doet, omdat de volgende dag Saar weer naar huis vloog.
Na een gezellig avondje eten en als afsluiter een cocktail, lekker naar bed!

Maandagochtend nog met zijn allen ontbeten en toen was het voor mij en Linda weer tijd om richting Turrialba te gaan. Deze keer duurde het een stuk langer bij de grens en met een totale reistijd van bijna 10 uur aangekomen in Turrialba en ja natuurlijk werden we weer door de regen verwelkomt.

Nou hier was doorheen te komen of niet?! Volgende keer hopelijk meer over het werk, de projecten komen nu van de grond, dus dat is erg mooi!

Veel liefs vanuit het nu gelukkig droge Turrialba,

Diederique