Dag lieve allemaal,

Als eerste wil ik iedereen bedanken voor de felicitaties en leuke berichten voor mijn verjaardag! Erg leuk om zoveel reacties te krijgen. Voelde me echt jarig!

Afgelopen week was het hier Semana Santa, oftewel Pasen. Dus wij hadden een week vrij en het was tijd om naar Panama te gaan voor een heerlijk weekje vakantie en ook om ons visum te verlengen, want de eerste 90 dagen Costa Rica waren alweer voorbij.

Zaterdag 4 april hadden we eerst nog een feestje in San José van Josué, mijn broertje daar. Ook een beetje voor mij, aangezien we zijn op dezelfde dag jarig zijn, alleen werd hij 4.

Die ochtend werd ik echter met grote opgeblazen ogen wakker. De dag ervoor had ik al op verschillende plekken jeuk en ook bultjes. Ik dacht aan vlooien, die had ik in Ethiopië al eens ervaren en dat leek er wel op. Maar de dikke ogen zijn hier geen kenmerk van, dus alles wees op een allergische reactie.

Dus voor de zoveelste keer ging ik met Linda op pad naar het ziekenhuis, alleen nu voor mezelf. Huisartsen hebben ze hier niet, dus ook voor kleine dingen moet je naar het ziekenhuis. Daar aangekomen eerst wat bureaucratie regelen, even betalen voor het consult en op naar de eerste hulp. Gelukkig hoefde ik niet al te lang te wachten en toen er een dokter binnen kwam die nog al lang naar het briefje staarde wist ik al dat het voor mij was, omdat hij natuurlijk niet wist hoe hij mijn naam moest uitspreken.

Hij was het erover eens dat het een allergische reactie was. En ik werd meegenomen naar de behandelkamer. Waar nog een stuk of drie mensen waren, die er erger aan toe waren, want ze zagen eruit alsof ze gigantisch veel pijn hadden. Dan kun je toch beter jeuk hebben, hoe vervelend dat ook is. Op een gegeven moment kwam er een zuster aan met een infuus en hing die naast mij op, ik dacht voor wie zou die zijn?! Nou hij was voor mij. Dus ik kreeg mijn eerste infuus ooit, was ook mijn eerste ziekenhuis bezoek. Vervolgens kreeg ik twee engelse tijdschriften en kon ik mij vermaken van de roddels over de celabs van een jaar of wat geleden. Toen ik dacht nu is dat infuus toch wel een keer leeg, was ook zo, ging ik maar eens informeren. Is die niet klaar?! Jewel, maar ik moest op de dokter wachten. Kunnen jullie hem er niet vast uithalen, nee eerst moest de dokter zeggen dat het goed was. Ik dacht kan ik ook wel zeggen, jeukt niet meer en mijn ogen zijn veel minder dik. Niet veel later was de dokter het daarmee eens en na een hele waslijs recepten te hebben uitgeschreven en een referentie dat ik geen enge besmettelijke ziekte had, voor het geval ze moeilijk zouden doen bij de Panamese grens, gingen we op pad naar de apotheek. Een beste rij, het was blijkbaar zaterdags medicijnen haal dag. Toen we aan de beurt waren misten ze nog een sticker met mijn naam erop. Wij weer terug maar we hoefden niet nog een keer in de rij te gaan staan. De wachttijd voor de medicijnen was anderhalf uur. Opzoek naar iets te eten want ik verging van de honger. Aan de overkant was een tentje, het enige nadeel was, dat de dokter had aangeraden een paar dagen geen tomaten, eieren, en vruchten als sinaasappel, lemon etc. te eten. En in veel dingen zit ei, dus ik moest het doen met twee pakjes crackers en water.

Naar lang wachten was het klaar en kreeg ik twee flesjes giftige lotion, zalf en twee soorten pillen voor 5 dagen mee. Wel bijzonder hoe zo'n infuus meteen de kwalen verminderd. We zagen ook een man die eerst ineen gekropen van de pijn in een rolstoel zat en vervolgens bijna fluiten er met zijn gezin weer uitliep. Vervolgens wij op weg met de taxi naar het feestje.

De familie had de woonkamer heel mooi omgetoverd tot een Spiderman kamer. Alle jongetjes zijn hier weg van Spiderman. Om een uurtje of vier begon het feestje, dus we waren ruim op tijd terug. Antonio een vriend van ze kwam als clown. En ik kan je zeggen het was de leukste clown die ik in mijn leven heb meegemaakt. Hij deed het super leuk met de kinderen en betrok de volwassenen er ook enthousiast bij. Ik denk dat er een man of veertig was. Wat wij als Nederlanders wel bijzonder vonden, was dat de mensen heel lang zonder eten of drinken zaten. Ik zit er niet ver naast als ik zeg zo'n 2 uur. Maar vervolgens kregen ze wel allemaal een bord met avondeten. De kinderen een hotdog. Kijk maar naar de foto's om te zien dat de mensen genoten. Het was een super leuk en gezellig feestje. Ik heb erg genoten en er werd ook heel lief ook voor mij gezongen en ik mocht de kaarsjes een keer uitblazen.

Aan het eind kwam de taart en helemaal aan het eind de cadeautjes.

De volgende dag vroeg op voor vertrek na Panama met Linda, Nina, Teske en Toos. In de bus moesten Nina en ik staan of in het gangpad zitten en het was maar een uurtje of 6 rijden. Wel heel lief dat twee mannen voor ons opstonden zodat wij ook even konden zitten. Bij de grens moesten we een buskaartje kopen, als zogenaamde bewijs dat we het land weer uitzouden gaan. We konden daarna weer verder met de bus, er werd niks gecontroleerd op ons paspoort na. Panama is meteen anders dan Costa Rica. De wegen zijn beter. En het natuurgebied doet anders aan. We gingen samen met een Costa Ricaanse vrouw mee, wat ons erg scheelde in de prijs, want zij wist wat de gangbare tarieven waren. Bij de boot richting Bocas del Toro, kwamen we een toerist uit onze bus tegen en die was een stuk duurder uitgeweest. Het bootje scheurde naar Bocas en daar aangekomen begonnen we met pinnen want de meesten van ons hadden geen dollars. Toen we een tijdje aan het zoeken waren voor overnachting, kwam er een vrouw naar ons toe en die bood ons een kamer aan voor 6 personen, super mooi en schoon en slechts, dankzij Nina, 9 dollar per dag. Daarna gingen we op zoek naar een tentje om te eten en toen we bij één waren beland, had deze een chagrijnige serveerster, en toen we net besteld hadden bleek er ook nog een dikke tax (belasting) overheen te komen. Dus toen heeft Toos de bestelling weer gecancelled en zijn we aan de overkant bij de chinees goedkoop en zonder tax gaan eten.

Na een paar souvenirkraampjes te hebben gekeken, gingen we richting bed. De volgende dag fietsen gehuurd en naar een mooi strand op het eiland gefietst en onderweg genoten we ook bijna de hele tijd van het uitzicht op zee. Lekker genoten van de zon de zee en het strand. Enige nadeel voor mij was dat de allergische reactie nog steeds zijn sporen na liet en ik die dag twee dikke knieën had en aan het eind van de dag pijnlijke handen en voeten omdat er ook vocht in kwam en dat zorgde voor drukplekken. En er kwamen ook nog steeds nieuwe bultjes en plekken bij die jeukten. Na het fietsen even op internet gekeken en daar wees alles erop dat ik Netelroos heb. Dit is ook een allergische reactie, waarom wordt in 75% niet achterhaald en ik denk ook niet dat die bij mij valt te achterhalen. Aangezien ik niks anders had gedaan dan de tijden ervoor. Ik denk dat het combinatie is geweest met de medicijnen van de verstandskies en mijn afweersysteem en een of twee stofjes.

's Avonds met Toos en Teske bij een restaurantje gegeten, Nina en Linda wilden graag nog een keer naar de Chinees. Die avond in hetzelfde kamer geslapen.

De volgende dag gingen we op pad met een bootje en als onze spullen om als eerste dolfijnen te gaan bekijken. Nina keek al de hele tijd in Costa Rica uit naar dit moment. Gelukkig waren ze er en konden we even lekker genieten van deze pracht beesten. (zie foto's)

Vervolgens gingen we snorkelen en er zaten mooie vissen en stukken koraal bij. En toen kwam er ook nog zeker de kers op de taart, want we gingen naar Zapatillos, een eiland van de twee en dat is echt een paradijselijk strand. Echt een bounty strand. Palmbomen, prachtig wit zand en een hele heldere prachtig blauwe zee. Warm water waar je echt heerlijk van kon genieten en het uitzicht bleef onwerkelijk mooi (zie foto's).

Vervolgens naar Bastimentos gevaren een eiland waar je ook kon overnachten, wat wij ook deden, in een leuk en goedkoop hostel. Het eiland heeft allemaal leuke gekleurde huisjes en geeft echt een heerlijk vakantie en vrij gevoel. Jammer dat er geen ondergaande zon te zien was, dat zou het helemaal compleet hebben gemaakt. Nina en Linda bakten pannenkoeken voor ons diner.

De volgende dag gingen we op weg naar David een stad op het vaste land van Panama. Na twee boten kregen we een lift aangeboden via een paar jongens van een man die toch die kant op ging en waarmee we mee konden rijden voor een prijs die goedkoper was dan de bus en de auto gaf ons de gelegenheid om goed te kunnen genieten van het uitzicht. Panama is echt een prachtig land. Het heeft heel veel verschillende elementen. Naast de prachtige stranden en de zee, heeft het stukken land die op vlaktes lijken in Afrika, heel uitgestrekt. En mooie bergen, wat juist meer het idee gaf van Oostenrijk en op andere plekken kwamen we langs een soort dennenbomen die mij het Frankrijk idee gaven. Het is een stuk minder toeristisch dan bijvoorbeeld Costa Rica, de mensen zijn super vriendelijk en behulpzaam en daarnaast is het ook nog eens goedkoper als Costa Rica. De wegen zijn over het algemeen goed, het land schijnt ook rijker te zijn dan Costa Rica, wat onder andere door het Panamakanaal komt. Dus als iemand nog een vakantie bestemming zoekt: Panama is zeker een aanrader.

In David werden we voor de deur van een geschikt hotel afgezet en bood onze Chauffeur, Edwuard, aan om ons de volgende dag de tour door Boquette te geven en dan hoefden wij alleen de benzine te betalen. Hij vond het leuk om ons zijn land te laten zien, het scheelde waarschijnlijk ook erg dat wij goed Spaans konden praten. Dit vonden wij geen verkeerd idee dus we spraken de volgende ochtend af. David staat bekend als goedkoop, dus het was tijd om te shoppen. Een paar uur geschopt (we misten alleen de leuke surfwinkeltjes) allemaal wat gekocht. Ik een bh en een surfbroek. Het leuke van de bh was je mocht hem niet passen en ook niet terug brengen als die niet paste. Dat deden ze hier niet. Ik vond het voor een goedkope bh en voor een keertje natuurlijk niet zo erg, maar het lijkt me toch niet handig als je elke bh op de gok moet kopen. De maten waren ook anders, gelukkig had ik goed gegokt en bleek de bh te passen. Gegeten in het restaurant onder het hotel, bij mij viel die niet zo goed, dus heb de helft laten staan. Tenslotte een wijntje gekocht (aardbeienwijn) en deze genuttigd op het terras van het hotel.

In de supermarkt nog een stel tegen gekomen die een surfkamp op het eiland Ensenada aan het opstarten zijn, wij wilden dit natuurlijk graag uitproberen. Het zou anderhalf uur van David zijn. We moesten ze de volgende ochtend bellen voor het organiseren voor vrijdag. We konden het toeval deze reis al bijna niet geloven. Maar de volgende dag nooit contact gekregen, dus dit tripje ging niet door en volgens onze chauffeur was het ook zeker 3 uur rijden.

Donderdag alweer was het tijd voor onze Boquette tour. Dit stadje leek in alles op Oostenrijk of Zwitserland, erg lag alleen geen sneeuw op de berg toppen. Onderweg genoten van het uitzicht op de enige vulkaan van Panama tijdens het ontbijt halverwege Boquette. En verder uitzicht op een grote aardkloof, nog uit de tijd van de actieve vulkaan, denk ik, meer dan 500 jaar geleden. In Boquette eerst genoten van een heerlijke cappucino, vevolgens een bloementuin bekeken. En daarna na de hotsprings. De weg er naartoe was ruig en bevatte een brug waar Linda en Nina angsten van kregen en uitstapten om te lopen, omdat de planken los zaten en er ook gaten tussen de planken zaten. Onze chauffeur durfde het wel aan en ik ook, en het kwam helemaal goed.

Nina en Linda hebben ook nog even paard gereden bij de hot springs. Vervolgens gezwommen in een prachtige rivier en daarna gingen we op weg naar het strand voor de zonsondergang, deze hebben we niet gehaald. Mede doordat we heel langszaam moesten rijden, omdat er heel veel mensen te voet de weg af legden op weg naar de kerk. In verband met Witte Donderdag, Ze lopen soms wel 30 km naar de kerk, en daar blijven ze de hele nacht waken en de dag erna gaan ze met de bus terug. Er werd die dag vanaf 3 uur 's middags ook geen alcohol meer verkocht, want dat is die dag en Goedevrijdag verboden.

Na het strand zijn we doorgereden naar de kerk, het laatste stukje hebben we ons bij de stoet gevoegd. Naast de kerk hebben we gegeten en vervolgens hebben Toos, Teske en ik de kerk van binnen bekeken en een kaarsje aangestoken. Bij de ingang van de kerk lag een Jezus beeld met een kleed eroverheen en aan dat kleed haakten veel mensen bedeltjes die je buiten de kerk kon kopen en ze legden er ook kruisjes bij. De bij de drie kruizen voorin de kerk, waren het Jezus beeld en de twee andere mensen in paarse doeken gewikkeld.

Vervolgens terug gegaan naar het hotel en was het tijd voor een goede nachtrust. Alhoewel ik die nacht erg slecht sliep, allereerst doordat de airco nog niet aan stond (dacht dat hij aan was), het was erg warm en ik had erge dorst en we hadden geen water meer en het water uit de kraan kun je niet drinken. Uiteindelijk een beetje cola gedronken en de airco aangezet. Dat scheelde een beetje.

De volgende ochtend stond onze chauffeur erop om ons naar Las Lajas (spreek uit las Lachgas) een stadje bij een uitgestrekt strand. Hij wilde eerst nog bijna vrij nemen, maar dat vonden wij echt te ver gaan, wij konden ook gewoon met de bus.

Hij was er eerst nog niet, dus we hadden al een briefje geschreven voor hem en wilden al een nieuwe lift regelen, nadat we hem gebeld hadden en een vrouw had gezegd dat hij er was en dat we hem konden spreken maar vervolgens ophing. Maar hij kwam toch, bleek dat hij wat eerder moest werken en dat hij ons afzette bij het busstation. Prima hoefden wij ons ook niet verder bezwaard te voelen. Hij zocht nog even uit voor ons hoe ze weer in San José konden komen. Gaf nog een paar keer aan dat we hem konden bellen voor een lift terug of wat dan ook.

Het was een leuk lokaal busje, gezellig vol en we konden weer genieten van nieuw Panamees landschap. Vanaf Las Lajas een taxi genomen naar het strand en Daar stond een bordje Spinasa voor Backpackers 30 meter. Prima, schattig hutje kregen we op het terrein, dat nog tataal in de verbouwing stond. Het hostel is van twee Italianen, die erg eerst zelf 8 maanden in een tent hebben gewoond. En ondertussen 1,5 jaar wonen. Eten maakte de vrouw zelf, op zijn Italiaans natuurlijk, en erg lekker moet in zeggen. Die dag was een strand luierdag. Dus het strand op, lekker gezonnebaad (ja ik ben bruiner geworden, haha, oké ook iets roder) en gezwommen. Ik en Tes hebben nog met twee hele schattige Panamese kindjes gespeeld en foto vonden ze prachtig, waarschijnlijk hebben ze niet vaak of nooit een foto van zichzelf gezien.

's Avonds genoten van de zonsondergang en van een bord Spagetti en stiekeme wijn en voor sommige bier.

De volgende dag hebben Nina en Linda paarden gehuurd en ik, Toos en Teske surfboarden. Het waren alleen echte shortboards dus het was nogal moeilijk om te gaan staan. De twee honden van het hostel gingen met ons mee. Eentje sprong nog bij Teske op de rug tijdens het surfen. Ik heb een klein stukje paard gereden op de schimmel, maar hij was niet vooruit te branden. Het grappige was dat Nina aan gaf dat ze heel graag wilde paardrijden, want dat vond ze erg leuk. Dus wij dus je kunt al paardrijden, nee ze had het nog nooit gedaan. Gelukkig bleek ze het echt leuk te vinden, dus het viel zeker niet tegen.

Toen ik 's middags weer ging surfen voelde ik op een gegeven moment iets wat op een vis leek. Ik dacht verbeeld het me vast is gewoon een gladde steen. Nog geen tien seconde later zwemmen er een stuk of drie roggen langs me heen op nog geen 10 cm afstand. Ik schrok me dood. Om me heen zag ik hun flappen boven het water uitkomen en het waren er vet veel. Ik me vermannen, is gewoon een vis, doet niks en lekker surfen. Dit wilde nou niet echt de hele tijd lukken, maar ik kreeg het voor elkaar om nog een tijdje te surfen. Af en toe sprong ik van de plank want dan zat ik met twee of drie van die roggen naast me in de golf. Ik kon ze ook heel goed in het heldere stuk van de golf zien zwemmen. Bijzondere beesten zijn het zeker. Maar de keren dat ze tegen we aanzwommen vond ik het niet zo prettig. En toen zwom der een tussen mijn benen door en toen heb ik wel weer ff gegild, haha ja dat doe ik niet zo vaak. Ik ging er maar even vanuit dat dat een foutje van het beest was. Ze kwamen af en toen ook echt met zijn achten op een haar naar naast me zwemmen. Bijzonder om die beesten zo vrij in het wild te zien. Dan is het aaien van de roggen bij het Dolfinarium wel even anders. Maar toen er een voor de tweede keer tussen mijn benen door zwom, verkoos ik het strand boven het surfen.

Een van de hostel gasten uit Zwitserland was iets verder aan het zwemmen, daar liep ik heen en vroeg of hij de roggen had gezien. Ze waren denk ik 50 cm in de breedte. Nee zei hij en op dat moment zwom er een tussen zijn benen door, je had de schrik op het gezicht van die man moeten zien. Hij was ook meteen liever hebber van het strand, hahah!

's Avonds heerlijke Italiaanse pizza gehad en als toetje een ananas. De volgende ochtend zijn we om 6 uur opgestaan en hebben we 15 uur gereisd met bussen en Taxi's om weer thuis te komen in Turrialba dan wel San José. Het was een heerlijke en prachtige vakantie.

De foto's komen morgen of overmorgen, want ik heb nu wel weer lang genoeg achter dit schermpje zitten turen. Ik hoop dat jullie een beetje mee hebben kunnen genieten van mijn verhalen en dat ik jullie straks met de foto's niet al te jaloers maak!

Heel veel liefs vanuit het gelukkig zonnige Turrialba,

Diederique