Buenos dias amigos y familia,

Nu de belevenissen in Manuel Antonio en de eerste dag op school met de kinderen. Allereerst de reis naar Manuel Antonio. We waren donderdagmiddag al vertrokken naar San José om zo meer tijd te hebben in Manuel Antonio. Het was een blij weerzien bij mijn familie in San José. Toos een groepsgenootje die in Purral werkt met de rest van de groep, woont daar nu. Aangezien ze eerst ver weg woonde wat nogal wat kosten en moeilijkheden opleverde met betrekking tot het vervoer naar de school in Purral. En niet alleen Toos was er maar ook Nina en aardig wat familie. Dus het was een gezellig bende! Mijn moeder in San José wat erg blij met de Hollandse klompen pantoffels! Ik heb haar daarna niet meer met andere schoenen gezien, haha. Gezellige avond gehad en de volgende ochtend hadden we ook nog wat tijd aangezien, we pas de bus van 11.30 uur konden nemen naar Quepos (plaatsje bij Manuel Antonio, en stuk goedkoper), de eerdere bussen zaten al vol.

Goede reis gehad en ook zeker goed warm. Aangekomen in Quepos naar ons Hostel gegaan, waar de eerste Nederlander, Peter-Paul, Linda begroette met: ‘Neem jij altijd je eigen pindakaas mee?!' Onze spullen op een stapelbedje gelegd en in het zwembad van het hostel gedoken. Heerlijk! Vervolgens naar het strand gekeken en genoten van de zonsondergang (zie foto's) en verder kennisgemaakt met Peter(-Paul). Hij is op wereldreis, dus genoeg verhalen om te vertellen. Later ook nog Frank ontmoet die opreis is door Centraal-Amerika ook zeker met mooie verhalen.

De volgende dag was het tijd voor een tocht door National park Manuel Antonio. Met een volgepakte bus vertrokken ik, Linda, Peter en Frank.
Het park begon met aardig wat toeristen en de mogelijkheid om p.p $20 te betalen voor een gids, die hadden wij natuurlijk niet nodig. Gidsen genoeg in het park, dus veel kans om iets te missen was er niet en we hadden natuurlijk zelf ook nog vier paar ogen. Als je iedereen naar een bepaalde plek ziet kijken gewoon meekijken! We hebben drievingerluiaard gezien, heel veel apen (volgens mij monnikaapjes (zie foto) en doodshoofdaapjes), spechten (woodywoodpacker), een slang, die 'grote hamster' (zie foto, weet niet hoe die heet), salamanders, een leguaan en krabbetjes.Daarnaast hebben we genoten van de tropische stranden. Halverwege de tocht ook gezwommen in de zee, bij een prachtig strand. Op het bord welke routes je kon nemen, stond de afstand in kilometers, maar volgens mij klopte die van geen kant en was deze korter. Dus we hebben alle routes gelopen. We waren overigens goed bezweet, want het was bloedje warm, maar het regende gelukkig niet.

Na de tocht de bus terug gepakt en was het tijd voor een koud drankje en natuurlijk de afkoeling in het zwembad. Heerlijk gekookt, aardappels met een groente mix met Costaricaanse kruidensausmix (heerlijk sausje) en een stukje vlees. Daarna de halve avond samen met de andere twee Nederlanders gekaart. Daarna nog ff de stad in er was wel een café open met allemaal Tico's en karaoke muziek. Toen ik een cola bestelde mocht ik er op zijn minst 25 minuten opwachten, terwijl de biertjes meteen werden gebracht, het enige wat ik tegen de serveerster kon uitbrengen was: ‘Zoooooo!' Ik had de cola niet eens meer verwacht!
Daarna richting ons bedje gegaan, waar gelukkig boven mijn hoofd een ventilator lag te zoemen.

De volgende dag was het ‘Vamos a la playa', na het ontbijt en het uitchecken. Ik wilde natuurlijk graag surfen, maar ik was bang dat de golven niet hoog genoeg zouden zijn. Maar gelukkig waren ze dat wel, dus gauw board gehuurd en de zee in. Ik moest er wel weer even inkomen, na een jaartje of drie al weer denk ik, maar het was super om weer op het board te liggen en af en toe gelukkig ook te staan. Ik had zeker geen topdag kwam prestaties a la surf, maar het was heerlijk genieten (zie foto's). En ja ook goed om een beetje kleur te krijgen!
Daarna snel een taxi genomen naar Quepos om op tijd te zijn voor de bus, dachten wij! Bleek de bus vanuit Manuel Antonio te vertrekken, dus we hadden helemaal niet naar Quepos gehoeven. Beetje zonde van de taxi.

Allereerst vonden een paar mensen het in de bus nogal moeilijk om op hun eigen plek te gaan zitten, waardoor wij vervolgens de hele bus door mochten, toen de bus in andere plaatsen vol begon te raken, maar dat was slecht een voorproefje. Niet veel later werd het een heerlijke bende, nadat een jongetje schuin voor Linda moest overgeven. Vanaf daar lag een heel spoor naar voren in de bus (gelukkig alleen melk). En was dit nou net de eerste bus zonder achterdeur! En af en toe kwam er zo´n verschrikkelijke kotslucht langs! Ach ja en dat kan van tijd tot tijd ook weer de nodige hilariteit opleveren.

Desalniettemin heelhuids in San Jose aangekomen en blij verrast dat er ook nog een directivo naar Turrialba ging. Wij hadden een collectivo verwacht, dit is een stopbus, dus dan waren we nog langer onderweg geweest! Nu in totaal 6,5 uur in de bus van Quepos naar Turrialba. Taxitje naar huis en toen kon ik na een heerlijke koude douche nog om 22.30 uur mijn bed in duiken.

Vanochtend begon de dag al vroeg. Vanaf 5 uur hoorde ik steeds het hakken van een mes op een snijplankje. Ik was heel benieuwd wat mijn moeder allemaal aan het fijnmalen was. Dit bleken vanmiddag snijbonen te zijn die ze in stukjes van 4 mm had gesneden, geen wonder dat je ff bezig bent! Hier in Costa Rica houden ze er erg van om alles heel klein te snijden. Nog een leuk weetje, ze wassen af met een lopende kraan en dus koud water en af en toe dopen ze het sponsje in een bak met afwaszeep. Aangezien er amper water uiit de kraan kwam omdat ze met de waterleidingen bezig waren, vroeg ik of ze daarom al aan het koken was. Ja en omdat ik ´s middags niet mee kon eten, maakte ze het alvast voor mij klaar! Arme moeder staat ze zo vroeg op voor mij!

Maar goed met uitgebreid lunchpakket vertrokken naar school! Vandaag was weer de eerste schooldag na de vakantie voor de kinderen. Erg leuk om ze eindelijk te zien en een idee te krijgen waar we mee gaan werken! Er zitten vooral schatjes bij! Een kind kwam al helemaal blij naar Linda toe rennen en riep: ´Geeke!´ (dat is het meisje van de vorige projectgroep). Lang en blond was genoeg om Linda te zien als Geeke!

Deze ochtend was welkom voor de kinderen, ouders en leraren! Het werd leuk gedaan door de leraren met stukjes en veel aandacht voor de kinderen. Muziek werkt ook altijd goed, het is altijd weer genieten wanneer je een groep verstandelijk gehandicapten aan het dansen ziet.

Er was ook een jongen met autisme met een leuke tic, namelijk alle bekende en nieuwe mensen een elleboog stoot geven, dus ik en Linda kregen er ook een! En wanneer de muziek ging spelen, sprong hij een paar seconden op zijn plaats heen en weer en dan ging hij weer zitten.

Veel leraren ontmoet ook twee waar ik en Linda mee gaan werken, Julio (de gymleraar) en Pablo een fysiotherapeut (hydrotherapie met ons).

Vandaag was een leuke eerste ontmoeting met de kinderen en een deel van de leraren, vorige week handen we al kennis gemaakt met de meeste andere leraren. Morgen gaan we een begin maken met het echte werk!

Heel veel liefs vanuit het warme Turrialba,

Diederique

P.s. Nevenwoud bestaat niet dit staat in mijn weblog van Paraiso, dat is denk ik een typfoutje van mij, het moet zijn nevelwoud!

Nevelwoud is een specifiek soort regenwoud dat zich tegen een berghelling bevindt. het bevindt zich meestel op een hoogte van 1500 en 3000 meter en is met hoge regelmaat in nevelen gehuld. Deze ontstaan als warme lucht uit lager gelegen gebieden botst tegen de steile berghellingen en daardoor stijgt. Bij het stijgen condenseert het vocht in de lucht tot fijne druppeltjes: de nevel. (bron: wikipedia)