Hey hallo ben ik weer,

Vandaag zaterdag 7 februari besloten ik en Linda na dagen in het natte Turrialba te hebben rondgehangen de stoute schoenen aan te trekken en de wijdere omgeving te verkennen. Dus op naar het busstation en kijken waar we heen konden. Paraíso sprak ons wel aan, dus de bus daar naartoe gepakt. In de bus de lonely planet nog eens bekeken en het Nationale Park Tapantí leek ons een geschikt uitstapje. Dat stond nat aangeschreven en nu regende het toch al! In Paraíso een hapje gegeten en daarna de bus gepakt naar Orosí. Vandaar moesten we een taxi verder nemen naar het nationale park. Deze bleek aardig prijzig te zijn samen met de entreeprijs en met het vele geld dat Linda had meegebracht (wel 6-7 euro) gingen we dat niet halen. Daar kon ze net de entree van het park mee betalen, whaha. Wijze les voor Linda voor het volgende tochtje. Dus de taxichauffeur maar gevraagd wat interessant was en een stuk goedkoper.

Hij bracht ons naar Purisil (als ik het goed heb) en zette ons af op een pad dat omgeven door een stuk nevenwoud naar boven leidde. Dat was volgens hem een stuk van 2 km en dan was er iets?! En terug, vroegen wij ons af. Hij kwam ons weer ophalen, dus 1,5 uur later afgesproken. Wij op pad, heerlijk geen mens te bekennen, alleen maar een pad en nevenwoud!

Nog maar net op weg en Linda zegt: ik voel iets warms! En warempel het was de zon, die eindelijk zijn gezicht liet zien na 5 dagen regen.

Het was een aangenaam tochtje zeker naar het beetje niksen vanwege het slechte weer. Ohja daar het slechte weer kwam de groep uit San José dit weekend ook niet, maar binnenkort wanneer het weer lekker weer is.

Bijzondere bloemen en planten gezien en heel leuk om geen mensen tegen te komen of steeds dezelfde andere toeristen weer langs te zien komen. Na 50 minuten ons meegebrachte cakeje genuttigd, toen kwam er van boven een auto met twee toeristen langs, daarna nog klein stukje verder en toen weer rechtsomkeer om op tijd terug te zijn voor de taxi.

Tijdens de tocht was het af en toe bijna droog, maar op de terugweg regende het aardig hard. Dus als soppend in onze schoenen zei Linda: we zijn wel helden hoor. Waarop ik zei: helden op natte sokken! Opeens kwamen we drie kalveren tegen waarop Linda weer een geniale uitspraak had: ahh wildlife! Even ter verduidelijking Linda heeft wel vaker gereisd, dus het is geen onbenul in het reizen (wat mijn mooie waargebeurde verhalen, misschien doen vermoeden). Vandaar dat ik ook rustig met haar op pad ga!

De taxi kwam netjes op tijd en gelijk met ons op de afgesproken plek terug. Het was een aardige chauffeur die ons maar al te graag wat informatie gaf over de omgeving en de bezienswaardigheden, altijd handig zo'n gids.

De bus naar Paraíso kwam al snel en met veel geluk hoefden we in daar niet lang op de bus terug naar Turrialba te wachten.

Daar zat nog wel een onbenul in de bus die geen rekening hield met mijn paraplu, dus hij rukte rustig zijn grote tas door toen die achter de paraplu bleef haken. Daar ging mij paraplu, waar ik de afgelopen 5 dagen zoveel plezier van had gehad. Mijn Spaans is nog niet zo toereikend dat ik die man ff op zijn onnozele actie kon aanspreken. Maar het bleek nog een grotere onbenul dan ik dacht, aangezien hij vervolgens die megatas van hem laat liggen in de bus. Boontje komt om zijn loontje, zullen we maar zeggen.

Verder veilig en wel weer in Turrialba aangekomen en waar ik als eerste, thuis aangekomen, mijn blupschoenen (gelukkig zijn ze bruin) en mijn broek heb uitgespoeld.

Dit was echt een dagje van het pure leven: Pura Vida!

Hopelijk morgen weer zo'n dag dan ga ik samen met Linda en Oscar mountainbiken in de omgeving van Turrialba!

Gisteren zondag 8 februari ondanks een beetje regen met Oscar en Linda op de mountainbike gestapt. Oscar was blij verrast met ons hoge tempo (schijnbaar), want dan konden we ver komen. Omgeving Turrialba is een mooie omgeving om te fietsen (zie ook foto's), dus onderweg konden we heerlijk genieten van het uitzicht, rivieren, bergen en kleurrijke bloemen, planten en zelfs bomen. (Al jaloers, pas maar op komt nog meer!)

Onderweg nog wel een gevecht gehad met de versnellingen, aangezien ik op het kleinste en vervelendste fietsje mocht omdat ik het kleinst ben. De versnellingen moest ik verzetten door de handrem omhoog of omlaag te doen. Wat dus nog wel eens eindigde in het geval dat ik net in een heerlijke afdaling de rem indrukte in plaats van de fiets in een zwaardere versnelling te zetten. Of wanneer ik al hijgend de berg op fietste ik de versnelling nog ff zwaarder zette in plaats van lichter, heel fijn. Maar desalniettemin heerlijk genoten en een heel stuk gefietst. Van Turrialba naar Plataniňo en terug (zo'n 46 km). Een stukje verder dan Plataniňo ligt nog een echt Indianendorp, ook zeker een keer de moeite waard om te bezoeken.

Onderweg pauze gehouden bij de ouders van Oscar en daar op de terugweg ook gegeten. Onze billen waren lekker nat van de regen en het opspattende water van de banden, wat je eigenlijk pas merkt als je afstapt. En als ultieme toetje op de mooie tocht zagen we aan het uit een luiaard, in het wild. Heel bijzonder aangezien het Oscars tweede was die hij in zijn leven zag! Mooi beest (zie foto's) en zijn snelheid viel me nog mee toen hij naar boven klom.

Op dit moment alleen een paar zere plekken van het zadel, maar geen spierpijn, dus met mijn conditie zit het nog wel goed. Is dat vele fietsen in Nederland ook nog ergens goed voor.

Oh ja nog even iets bijzonders over debegraafplaatsen hier, ze begraven de mensen hier niet onder de grond, maar stapelen ze op boven de grond (zie foto). Ik weet niet of ik het al vertelt had, maar hier in Turrialba ligt de begraafplaats op de berg, dus vanaf verscheidene plekken in de stad zie je het liggen, heel maf.

Ik weet niet hoeveel nieuws jullie krijgen in Nederland over Costa Rica, maar twee a drie dagen terug waren bij de plaatst Puerta Limón vele huizen onder water gelopen, en zijn er aardig wat mensen gered voor het kolkende water. Ook waren er in Puntarenas waar wij vorig weekend waren daken van de huizen gewaaid door de harde wind. Dus al die regen die wij hier in Turrialba hadden viel nog wel mee.

Gisteren was er al een beetje zon te bekennen hier en vandaag is het ook al een stukje helderder dan gisteren, nog niet echt zonnig, maar dat kan nog komen het is hier nu half 10 's ochtends (bij jullie 16.30 uur). Ik werd vanochtend al wel door de zon gewekt, ik heb namelijk geen lichtdichte gordijnen, dus het werd ook al aardig warm. Dus vandaag weer lekker de korte broek aan en de slippertjes.

Vanavond hebben we onze eerste Spaanse les in Turrialba, ben benieuwd! Dit was het wel weer zo'n beetje! Saludos vanuit Turrialba!

Heel veel liefs,

Diederique

P.s. Geeke en Sjoukje jullie krijgen de groeten van Ricardo (mijn vader aqui)