Ik kan jullie één ding vertellen: ik ben geschikt! Wat een koude douche hier in Turrialba, haha! Dacht dat die in San José al koud was.

Ook in Turrialba zijn ik en Linda (mijn projectmaatje) warm onthaald. Eerst door Oscar, begeleider hier van het project. En later door onze gastfamilies. Mijn familie hier bestaat uit een vader en een moeder (Ricardo en Priscila) en twee dochters van 17 en 8 (Raque en Melany). En een klein poederl hondje, een vis en 3 kanaries.
Mijn ouders hier hebben een fietsenzaak, in de winkel heb ik ze voor het eerst ontmoet.
Turrialba is warmer, natuurrijker, schoner en rustiger als San José. 's Avonds kun je het verschil ook heel sterk merken, doordat het super stil is op straat.

Nog even wat leuke verhalen over het weekend: ten eerste zijn we naar Puntarenas gegaan en niet naar Jaco. Aangezien Jaco erom bekend staat heel toeristisch te zijn en erg duur. Daarbij schijnen de golven ook erg hoog te zijn, dus ik weet niet of we hadden kunnen surfen.
Puntarenas is een oud havenstadje, dat vroeger een belangrijke functie had maar tegenwoordig is overschaduwd door nieuwe grotere havens.

In Puntarenas waren al twee vrienden van Linda, na even te hebben gezocht vonden we ze in het busstation. Het was een blij weerzien voor Linda en Jorien. Aangezien Jorien samen met haar vriend Gert al bijna 5 maanden aan het reizen is, hadden ze elkaar lang niet gezien.
Vervolgens ingecheckt in hetzelfde hostel als Jorien en Gert. Na even aandringen en overleggen kregen we een kamer waar we alle 8 konden slapen. Er werden twee bedden bijgezet, dus een gezellige bende.
Daarna gegeten in een visrestaurant, op mijn vis zat de nodige knoflook. Vervolgens gezellig op het strand cola met costa ricaanse drank gedronken. Ik vond de drank niet zo lekker.

By the way nog niet vertelt: afgelopen donderdag met mijn gastfamilie een bacardi-avond gehouden. Mijn vader had het er de hele week al over dat we Bacardi gingen drinken. Samen met hem cola en Bacardi gehaald in een megasupermarkt. Toen we thuis kwamen vroeg hij meteen of ik het wilde, ik eerst eten. Ik had mijn laatste hap eten naar binnen gewerkt en hij kwam meteen aan met de Bacardi. Samen met oma, mami en papi een hele fles bacardi genuttigd. Josue deed gezellig mee met de cola. We hadden de grootste lol om de foto's die we maakten. En van oma kreeg ik elke een klap want ze vond de foto van haar niet zo mooi, maar ze lachtte wel gezellig mee. Een geslaagde afsluiten van de twee weken.

Verder met het verhaal in Puntarenas. 's Nachts was het nog best frisjes op onze kamer, aangezien de air-co het goed deed. De volgende ochtend bijtijds opgestaan om een tochtje met de ferry te kunnen maken. Daaraan gekomen was het nog een heel gedoe om een geschikt kaartje te krijgen. Toen we er eindelijk een hadden, hadden we nog twee uur voor die vertrok. Dus op naar het strand genoten van de zon en gezwommen in de zee (dit water was niet al te schoon). Het was ons bijna gelukt om een privebootje te regelen, maar de jongen had meer dan een uur nodig om aan zijn tante te vragen of het mocht. En toen was het voor ons al tijd om naar de ferry te gaan, op naar Paquera. We hadden eigenlijk geen idee waar we naartoe gingen, dat was het mooie. De bestemming heb ik qua naam nu net van het kaartje van de ferry gehaald. Daar aangekomen was het water schoner als in het stuk bij Puntarenas. Het strand bestond vooral uit stenen. We zijn op de bonnefooi over het strand gelopen richting een dode boom waar het eruit zag als een stukje zandstrand. Onderweg al wel bedacht dat het waarschijnlijk vloed zal worden en we niet dezelfde weg terug konden lopen, maar natuurlijk gewoon stug doorlopen.

Onderweg ben ik nog even van een gladde boomstronk gegleden, gelukkig was de landing niet al te hardop de stenen en hield ik er slechts twee blauwe plekken op na. Bij de dode boom aangekomen was het inderdaad iets meer zand. Toen we net wilde beginnen met kaarten kwam de vloed al opzetten. En was het strand naar ons plekje bij de rots al ondergelopen, whaha. Als we het toen niet hadden gemerkt hadden we niet veel later mogen zwemmen. Aan een groep mensen gevraagd of we meemochten met de boot, maar die gingen vissen. Gelukkig was er achter het strandhuis gewoon een weg.
Daar een stukje verder gelopen en weer richting het strand in een andere baan. Daar heeft Steffie een boottochtje voor ons geregeld, zodat we met zijn allen ongeveer een uur rond konden varen. Heerlijk in het zonnetje en langs een mooie kust, zie ook de foto's.
Apen, vissen, krabben en veel vogels gezien.

Halverwege nog een pit-stop gemaakt, waar Robert dacht dat hij een hele grote krab zag. Dus hij rende de boot uit, bleek het een stuk stronk te zijn, haha! Daar leuke foto's gemaakt waar we van een rots afspringen.
De bootman heeft ons weer bij ferry afgezet. Daar nog heerlijke watermeloen gegeten. En Nina kreeg nog een grote zware vrucht op haar hoofd. Ik geloof dat het Teske was die zei ik pak hem niet want het is echt iets voor mij om hem op mijn hoofd te krijgen. Dus klom Nina op mijn nek om hem te pakken. Hij zat nogal vast dus ze trok eraan en toen kreeg zij hem op haar hoofd. Arme Nina, gelukkig viel ook hier de schade mee, al deed het wel goed zeer.

Daarna weer met de ferry naar Puntarenas vertrokken. Mooie ondergaande zon onderweg. Daar aangekomen eerst allemaal gedouched, als het zou en zand eraf. Vervolgens heerlijk gegeten bij een pizzaria. Ik had een sandwich pizza met twee bodems als het ware, met ham, mozarella, basillicum en nog iets.

Vervolgens weer ons eigen drinken meegenomen en vlak bij een open bar met muziek aan het strand gaan zitten. Wat mij wel opviel is dat er hier bijna geen mensen dansten. Wij dansten een klein beetje maar daarmee waren we de grootste groep dansende.
Daarna gaan slapen en nu maar de airco uit omdat het de dag ervoor toch best fris was.

Op zondag met de bus naar Doňa Ana gegaan. Een natuurrijk paadje leidde ons naar het strand je moest wel entree betalen, maar dan hadden we ook een heerlijk strand. Nog niet zo wit als op de meeste plaatjes van Costa Rica, maar als een stuk witter als Puntarenas (Puntarenas is bijna zwart). Daar heerlijk gezwommen in de golven, er zatten een paar mooie golven tussen om op de surfen, maar er was jammer genoeg geen surfboard verhuur.
Samen met Linda en Nina nog over de rotsen geklommen en mooie foto's gemaakt van de zee, de rotsen en cactussen!
Vervolgens weer met de bus terug naar Puntarenas. Was wel mooi wij wachten, op voor je gevoel in de middel of nowhere, op de bus en toen die eraan kwam wij met zijn allen enthousiast zwaaien!

Iets voor half 5 kwamen we aan bij het hostel, waar de spullen van mij en Linda nog lagen. En om 5 uur ging er een bus naar San José. Dus wij als we een beetje opschieten, kunnen we die nog halen. Dus snel spullen gepakt en naar een tentje om wat te eten te halen. Daar had ik die ochtend ook een geroosterd broodje met kaas gehaald. Ik bestelde twee sandwich speciaal geen idee wat dat inhield. En ik was in de veronderstelling dat het niet lang zou duren, aangezien het die ochtend ook niet lang duurde. Maar het duurde een stukje langer. Dus de minuutjes tikten rustig verder. En de jongen van het restaurant steeds casi casi (bijna bijna). 5 voor kregen we de broodjes. We dachten al de bus is vast al vol of al weg, maar toch maar even proberen, dus wij rennen. Komen we daar aan dikke rijen bij de bus. Naja dan blijven we maar wachten voor die van 7 uur anders is die ook vol. Roep er zo'n mannetje van de bus, nog plek voor drie. Dus ik en Linda twee ook goed? Si! Dus heel snel afscheid genomen van de vrienden van Linda en hup de bus in. Scheelde dat ff wat tijd.

Kijk ik in de plasticzak met eten. Zit er een berg zakjes mayo en ketchup in een bord patat en twee sandwichen met kaas, tomaat, sla, ei en bacon! Een beste maaltijd dus. Smaakte erg lekker. En was maar goed ook dat we wel eten hadden gehaald aangezien we nogal wat tijd in de file stonden.
We kwamen om een uur of half 9- 9 uur 's avonds in San José aan en toen nog met de taxi naar huis. Daar mijn laatste nachtje voorlopig geslapen in San José.

De volgende dag heeft mijn moeder ons (mij en Linda) heel lief naar het busstation gebracht voor de bus naar Turrialba. Vandaar een vlekkeloze reis naar Turrialba gehad.
Daar aangekomen Oscar gebeld en die heeft ons opgehaald en naar zijn huis gebracht. Daar geluncht en vervolgens door de stad gelopen. De school gezien waar wij gaan werken, ziet er goed uit. Meteen een hele andere sfeer als San José. Wat ik wel een maffe aanblik vind, is dat het kerkhof op de berg ligt, dus vanaf veel plekken in Turrialba kun je het grote kerkhof zien liggen. Onderweg langs de fietsenzaak waar mijn nieuwe gastouders werken gelopen en mijn ouders daar ontmoet. Wat ik aan het begin ook heb vertelt.

's Avonds bij Oscar thuis samen met mijn gastfamilie en die van Linda gegeten. Er lekker en leuk om ze op deze manier allebei te ontmoeten.
Aangekomen bij mijn 'nieuwe huis', behoorlijk groot stond wel ff te kijken. Twee badkamers twee zitkamers en stuk of 5 slaapkamers.

Ik heb een schattig nieuw kamertje. Iets te kitsch voor mijn smaak, maar prima vertoeven.
Vandaag en gisteren regent het pijpestelen in Turrialba, dus hier is het ook zeker niet altijd mooi weer, heel verschil met maandag, maar het is gelukkig niet koud. Al vindt mijn zus hier dat wel.
Ze heeft me gisteren een rondleiding door de stad gegeven en het plan is om dit verhaal zo op internet te zetten samen met Linda. Handig zo'n laptop (thnx Marrit)!
Dit weekend komt de groep uit San José hier om een weekendje Turrialba te houden, dan weten zij ook aar wij uithangen en kunnen we samen de omgeving ontdekken!

Heel veel liefs vanuit Turrialba,

Diederique

P.s.
Albert ik hoop dat de mogelijk nieuwe behandeling je pijn wat mag verzachten, houd je taai!